περίσφατος

-ον, Α

(κατά τον Ησύχ.) «ἐπιθρήνητος καὶ μοχθηρᾱς ἐπιφωνήσεως ἄξιος, ἐπονείδιστος».

επίρρ...

περισφάτως

1. κατά τρόπο επονείδιστο

2. (κατά τον Ησύχ.) «περιωδύνως, περιβοήτως»

3. φρ. «περισφάτως ἔχω» — είμαι λυπημένος, μελαγχολικός (Τραγ. Αδέσπ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + -φατος (< φημί «λέγω»), πρβλ. επί-σ-φατος. Το -σ- τού τ. κατ' αναλογίαν προς το θέσ-φα-τος].